به نقل از «اقتصاد آنلاین»

می دانستید اوتیسم در بزرگسالی هم وجود دارد؟ + علائم و نشانه ها

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۴۴۰۹

علائم اوتیسم در بزرگسالی ۲. مشکلات در روابط عاطفی ۳. اختلال در پردازش حسی ۴. عدم وجود هم‌دردی ۵. مشکلات زبانی ۶. علایق غیرعادی و بازه‌ی توجه کوتاه ۷. حرکات تکراری ۸. تأکید بر عادت‌ها ۹. برتری در زمینه‌ای خاص ۱۰. اضطراب ۱. علاقه به فعالیت‌های انفرادی ۲. درک اندک ضرب‌المثل‌ها، بازی‌های کلامی و استعاره‌ها ۳.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رفتارهای عجیب و متفاوت در محیط کار نشانه‌های مبتلایان به اوتیسم با عملکرد بالا چیست؟ زیرشاخه‌های اوتیسم تشخیص اوتیسم در بزرگ‌سالان چگونه است؟ درمان اوتیسم در بزرگسالان پیشنهادهایی برای بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم

به گزارش اقتصاد آنلاین؛ برای شناخت اوتیسم در بزرگسالان، لازم است علائم و نشانه‌های آن را بشناسید. اگر شما هم نگران ابتلا به اوتیسم هستید و فکر می‌کنید که احتمالا دچار چنین مشکلی هستید، هیچ جای نگرانی وجود ندارد. این مقاله را دنبال کنید تا در مورد نشانه های اوتیسم در بزرگسالان، زیر شاخه‌های بیماری اوتیسم و ۵ روش درمان آن صحبت کنیم.

علائم اوتیسم در بزرگسالی

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان کمی چالش‌برانگیز است، اما اگر نشانه‌های این اختلال را بشناسید، کار تشخیص، ساده‌تر خواهد شد. در ادامه به ۱۰ مورد از علائم و نشانه های اوتیسم در بزرگسالان می‌پردازیم. یادتان باشد که داشتن ۱ یا ۲ نشانه، برای اینکه خود را مبتلا به اوتیسم بدانید، کافی نیست. اما اگر چندین علامت مختلف از فهرست پیش رو در خود می‌بینید، احتمال ابتلا به اوتیسم در شما وجود دارد:

در این زمینه بخوانید؛

اختلال وسواس مو کندن در نوجوانان را جدی بگیرید + درمان

اختلال ترسناک «مسخ شخصیت» را بشناسید + درمان

خودشیفتگی پنهان چیست؟ / مراقب خودشیفته های درونگرا باشید

۱. داشتن دوستان اندک

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان، دشواری در برقراری ارتباطات صمیمی و نزدیک با دیگران است. مسائلی نظیر: محدودیت‌های زبانی در سخن‌گفتن، دشواری در گوش‌دادن به دیگران و رفتارهای خاص و غیرعادی باعث محدودیت‌هایی در ایجاد دوستی با دیگران می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که مبتلایان به اوتیسم نسبت به دوستی چندان راغب نباشند و همیشه در این مورد، عقب‌نشینی کنند.

۲. مشکلات در روابط عاطفی

درست مانند برقراری روابط دوستی، ایجاد روابط عاطفی و عاشقانه نیز برای افراد دچار اوتیسم دشوار است. شخص مبتلا به اوتیسم در درک ارتباطات غیرکلامی ضعیف است و نمی‌تواند به درستی با دیگران رابطه برقرار کند. در نتیجه، در شکل‌دهی به روابط عاطفی و عاشقانه نیز موفق عمل نمی‌کند.

۳. اختلال در پردازش حسی

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی، ناتوانی در پاسخ‌گویی به محرک‌ها است. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک‌های مختلف، حساسیت کافی ندارند. به این مشکل، اختلال پردازش حسی یا اختلال یکپارچگی حسی می‌گویند. این اختلال در بزرگسالان «اوتیستیک» نامیده می‌شود که باعث بروز چالش‌های اجتماعی مختلفی می‌شود. آنها در تعامل با محیط و دیگران و در نتیجه اجتماعی‌شدن مشکل دارند. تعامل و اجتماعی شدن شامل: دریافت اطلاعات جدید، درک بوها، صداها، ورودی‌های مختلف ادراکی و دیداری است. اما افراد «اوتیستیک» قادر به پردازش این ورودی‌های حسی به درستی نیستند.

۴. عدم وجود هم‌دردی

اوتیسم در بزرگسالان، نشانه‌ی دیگری هم دارد: این افراد نمی‌توانند به درستی با دیگران هم‌دردی کنند و در به اشتراک‌گذاری احساسات خود مشکل دارند. درواقع، مبتلایان به اوتیسم نمی‌توانند از نقطه نظر دیگران به موضوعات نگاه کنند؛ در نتیجه فاقد حس همدردی و همراهی هستند. بنابراین برای حضور در اجتماع با چالش‌هایی روبه‌رو هستند که نشأت گرفته از ناتوانی آنها در مشارکت گروهی و تعامل با دیگران است.

۵. مشکلات زبانی

تقریبا تا ۴۰ درصد از مبتلایان به اوتیسم، هیچ‌گاه حرف‌زدن را یاد نمی‌گیرند. بنابراین اگر فرد بزرگسالی نتواند به درستی حرف‌زدن خود را مدیریت کند، احتمال دارد به اوتیسم مبتلا باشد. از نشانه‌های این ناتوانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: دشواری در پیگیری یک گفتگو، وجود مشکل در ابراز نیازها و ناتوانی در پردازش تفکرات.

۶. علایق غیرعادی و بازه‌ی توجه کوتاه

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان ابراز بی‌علاقگی نسبت به موضوعات مختلف است. دایره‌ی علایق این افراد محدود است، اما در برخی از زمینه‌ها مانند: هوانوردی، مهندسی، ریشه‌شناسی لغات یا تاریخ اطلاعات فراوانی دارند. افراد «اوتیستیک» معمولا نسبت به یک موضوع خاص تمرکز و علاقه‌ی ویژه‌ای به خرج می‌دهند و از سایر مسائل غافل می‌مانند و هیچ توجهی به چیزهای دیگر ندارند.

۷. حرکات تکراری

افرادی که دچار اوتیسم هستند، تمایل زیادی به تکرار واژه‌ها، عبارات و رفتارها در طول روز دارند. به همین خاطر پیش‌بینی رفتارها و عادات‌شان بسیار راحت است. این ویژگی مانع از حضور آنها در اجتماع و مکان‌هایی می‌شود که نیاز به برقراری تعامل و ارتباط با سایرین وجود دارد.

۸. تأکید بر عادت‌ها

بزرگسالان «اوتیستیک» نمی‌توانند از عادت‌های روزمره‌ی خود دست بکشند. آنها به چیزهای آشنا علاقه‌مند هستند. میل آنها به تکرار و عادت‌ها به این شکل بروز می‌یابد:

بی‌میلی و بی‌علاقگی نسبت به سفر

ناتوانی در رفتن به رستوران‌های جدید و امتحان‌کردن غذاهای متنوع

پای‌بندی به برنامه‌ای ثابت در هر روز

احساس ناراحتی در هنگام خارج‌شدن از برنامه‌های روزانه و عادت‌های همیشگی

ناراحتی در هنگام تغییرکردن برنامه‌ها

۹. برتری در زمینه‌ای خاص

یکی دیگر از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان این است که مبتلایان در زمینه‌هایی خاص به شدت برتر و آگاه هستند. این توانمندی می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند: ریاضی، تاریخ یا موسیقی و … باشد. حافظه‌ی این افراد هم در بعضی موارد بسیار قوی است و به آنها اجازه می‌دهد تا حجم عظیمی از اطلاعات را در ذهن خود نگهداری کنند.

۱۰. اضطراب

اوتیسم در بزرگسالان با مشکلات خواب و اضطراب نیز همراه است. برخی آمارها نشان می‌دهد تا ۷۰ درصد مبتلایان به این اختلال، دچار مشکلات خواب هستند. اضطراب هم مشکل دیگری است که این افراد با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و شامل این موارد می‌شود: اختلال در تمرکز، مشکل در کنترل خلق‌وخو و افسردگی.

مبتلایان به اوتیسم دچار چالش‌های اجتماعی و رفتاری هستند. رایج‌ترین علائم را در ادامه می‌خوانید. البته احتمال دارد که فقط تعدادی از آنها در فرد مبتلا به اوتیسم بروز کنند. اوتیسم شامل طیف وسیعی از حالت‌ها و علائم می‌شود و وضعیت همه مبتلایان مانند هم نیست.

هیچ دو فرد مبتلا به اوتیسمی نیستند که نشانه‌هایی کاملا مشابه داشته باشند. برای همین کارشناسان ترجیح می‌دهند اختلال اوتیسم را طیف اختلال اوتیسم بنامند.

۱. علاقه به فعالیت‌های انفرادی

افراد مبتلا به اوتیسم ترجیح می‌دهند که اوقات فراغتشان را با فعالیت‌های انفرادی پُر کنند، مثلا بازی‌هایی مانند گلف برای این افراد خوشایندترند. آنها دوست دارند به کار و فعالیتی مشغول شوند که نیاز به همکاری با اعضای دیگر تیم نداشته باشد. در واقع دوست دارند سرشان به کار خودشان گرم باشد و نمی‌خواهند با سایر اعضای تیم برای هدفی مشترک بجنگند.

۲. درک اندک ضرب‌المثل‌ها، بازی‌های کلامی و استعاره‌ها

درک بازی‌های کلامی و استعاری برای مبتلایان به اوتیسم کار ساده‌ای نیست. آنها نمی‌توانند کنایه‌های کلامی را به‌خوبی درک کنند. در زمینه گفت‌وگو، نکته جالب‌توجه دیگری هم وجود دارد؛ این افراد هنگام صحبت‌کردن از اصطلاحات و واژه‌های خودساخته هم استفاده می‌کنند، یعنی خودشان واژه یا عبارتی جدید می‌سازند.

۳. رفتارهای عجیب و متفاوت در محیط کار

رفتار و واکنش‌های مبتلایان به اوتیسم در محل کار هم با آدم‌های دیگر تفاوت‌هایی دارد. مثلا در مواجهه با مدیران خود یا افراد دیگر از تماس چشمی گریزان‌اند. این افراد هنگام صحبت‌کردن با دیگران نگاه خود را می‌دزدند. همکاران این افراد می‌گویند که کلام و لحن صحبت‌کردن آنها شبیه ربات است.

میز کار بعضی از مبتلایان به اوتیسم هم نظمی عجیب دارد. هر وسیله‌ای جای مخصوصی دارد که نباید عوض شود. همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد، افراد دچار این اختلال گاهی در برخی از زمینه‌های تخصصی به‌شدت قوی‌اند. همین باعث می‌شود که در کارشان خاص و درجه‌یک باشند، مثلا برخی از آنها در حوزه برنامه‌نویسی عالی عمل می‌کنند.

در طول جلسات یا در هنگام انجام کار هم واکنش‌هایی غیرمعمول از این افراد سر می‌زند، مثلا گلویشان را بیش‌ از حد و بدون وجود مشکلی واقعی مدام صاف می‌کنند.

نشانه‌های مبتلایان به اوتیسم با عملکرد بالا چیست؟

برخی از مبتلایان به اوتیسم در دسته مبتلایان با عملکرد بالا قرار می‌گیرند. این افراد از کودکی با دیگران تفاوت‌هایی دارند و انگار چیزی غیرعادی درباره‌شان وجود دارد که دلیلش مشخص نیست. البته خودشان متوجه تفاوت احساسات و رفتارهایشان نیستند و تفاوت آنها را دیگران و اطرافیان درک و کشف می‌کنند.

اوتیسم بیشتر در کودکان دیده می‌شود، اما گاهی نشانه‌هایی از آن در بزرگ‌سالان هم وجود دارد. به‌ عبارت دیگر این اختلال در کودکی خود را نشان می‌دهد، اما گاهی هم در بزرگ‌سالی افراد به آن پی برده می‌شود. این حالت مخصوص کسانی است که به اوتیسم با عملکرد بالا دچارند. نشانه‌های این افراد متفاوت با دیگر مبتلایان به اوتیسم است، بنابراین گاهی تشخیص اختلال تا بزرگ‌سالی‌شان طول می‌کشد.

بعضی نشانه‌های رفتاری افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا عبارت‌اند از:

مشارکت در گفت‌وگوها و بحث‌ها برایشان دشوار است.

تغییر برای این افراد دشوار است و عوض‌شدن محیط و شرایط آزارشان می‌دهد.

برنامه‌ها و الگوهای منظمی دارند که به‌شدت به آنها مقید می‌مانند.

به بعضی بوها و صداهای عادی حساسیت بالایی دارند و از قرارگرفتن در معرضشان آزار می‌بینند.

در برخی از موقعیت‌های زندگی احساس دستپاچگی دارند و نمی‌توانند فکرشان را متمرکز و امور را مدیریت کنند.

علاقه و پیگیری موضوعی خاص (معمولا علمی) باعث می‌شود که در نظر دیگران بسیار دانشمند به نظر برسند.

زیرشاخه‌های اوتیسم

وقتی اوتیسم در افراد تشخیص داده می‌شود، اختلال در یکی از زیرشاخه‌های اوتیسم طبقه‌بندی می‌شود. ۵ زیرشاخه درباره‌ی این بیماری وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:

۱. سندروم آسپرگر

افراد مبتلا به «سندروم آسپرگر» دارای سطح بالایی از توانایی در زمینه‌ی مهارت‌های کلامی و عملکردهای مختلف هستند. مشکل اصلی این افراد در برقراری تعاملات اجتماعی و استفاده‌ی مؤثر از زبان است. متخصصان سلامت در تشخیص این سندروم کمی دچار تردید هستند؛ زیرا براساس DSM یا «دفترچه‌ی راهنمای آماری و تشخیصی بیماری‌های روانی»، نشانه‌های این سندروم می‌تواند حاکی از وجود نوع دیگری از اوتیسم موسوم به «اوتیسم با عملکرد بالا» در افراد باشد.

۲. اختلال اوتیستیک

افراد مبتلا به این اختلال نیز دارای علائم اوتیسم هستند و توانایی‌های عملکردی آنها در طیفی از بسیار ضعیف تا بسیار قوی متغیر است.

۳. اختلال‌های فراگیر رشد

کسانی که به این اختلال دچار هستند نیز، برخی از ویژگی‌های افراد مبتلا به اوتیسم کلاسیک را دارند. توانایی آنها در عملکردهای مختلف می‌تواند از سطح متوسط تا بالا متغیر باشد.

۴. سندروم رِت

زنان بیشتر از سایرین به سندروم رت دچار می‌شوند. سطح توانایی آنها در فعالیت‌های عملکردی مختلف معمولا متوسط و پایین است. اگر کودکی دچار این سندروم باشد، تا بزرگسالی نیز به این مشکل مبتلا خواهد ماند.

۵. اختلال انسجام‌گسیختگی کودکی

همان‌طور که از نام این اختلال هم مشخص است، کودکان در سنین قبل از مدرسه و کودکان نوپا به آن دچار می‌شوند. افراد مبتلا معمولا مهارت‌های اجتماعی و زبانی خود را از دست می‌دهند و توانایی عملکردی آنها در سطح ضعیف و متوسط است.

تشخیص اوتیسم در بزرگ‌سالان چگونه است؟

هنوز دانشمندان موفق به کشف راهی قطعی برای تشخیص اوتیسم نشده‌اند، اما در این مسیر پیشرفت‌های خوبی حاصل شده است. متخصصان با بررسی مجموعه‌ای از رفتارها و مشاهدات خود اوتیسم را تشخیص می‌دهند.

متخصصان برای بررسی وضعیت هر فرد، تمام نشانه‌هایش را بررسی می‌کنند. در روند تشخیص بیماری اوتیسم باید از روان‌پزشکان و روان‌شناسان کمک گرفت. برای تشخیص این اختلال، موارد زیر در فرد مشکوک بررسی می‌شوند:

طیف علایق فرد؛

بررسی مشکلات فرد در برقرارکردن ارتباط با دیگران؛

مشاهده و ارزیابی الگوهای رفتاری و احساسات فرد؛

مطرح‌شدن پرسش‌هایی درباره کودکی فرد؛

صحبت‌کردن با اعضای خانواده و نزدیکان فرد؛

معمولا از والدین و خواهر/برادرهای بزرگ‌تر فرد درباره رفتارهای او در خلال زندگی سؤالاتی پرسیده می‌شود.

تشخیص اوتیسم در بزرگ‌سالی به فرد و اطرافیان او کمک می‌کند که درک بهتری از وضعیت داشته باشند. تشخیص این اختلال باعث می‌شود که فرد واکنش‌ها و رفتارهای خود را بهتر بشناسد و آنها را راحت‌تر مدیریت کند. اطرافیان هم با آگاهی به ابتلای فرد به اوتیسم، رفتارهای مناسب‌تری با او خواهند کرد. این‌طوری هم آنها و هم خود فرد مبتلا کمتر دچار مشکل می‌شوند.

درمان اوتیسم در بزرگسالان

درمان‌هایی برای توسعه‌ی رفتارها و عملکردهای عادی در افراد «اوتیستیک» وجود دارد. این درمان‌ها به کاهش رفتارهای غیرعادی کمک می‌کنند:

۱. آموزش‌های ویژه

آموزش محدود به زمان خاصی نیست و همه افراد می‌توانند پیوسته تحت آموزش‌های مختلف قرار بگیرند. مبتلایان به اوتیسم هم باید تحت آموزش‌هایی قرار داشته باشند که به آنها در رفع نیازهایشان کمک می‌کند.

۲. اصلاح رفتاری

استراتژی‌های مختلفی برای کاهش رفتارهای غیرعادی و ناخوشایند و بهبود رفتارهای مثبت برای افراد «اوتیستیک» وجود دارد.

۳. درمان‌های کلامی، فیزیکی و حرفه‌ای

این ۳ نوع درمان به فرد کمک می‌کنند تا مهارت‌های عملکردی خود را تقویت کند.

۴. درمان مهارت‌های اجتماعی

این نوع درمان هم برای رفع مشکلات زبانی و عملکردی مطرح می‌شود و به افراد مبتلا به اوتیسم در رفع مشکلات زبانی و ارتباطی کمک می‌کند.

۵. دارو درمانی

هنوز داروی ویژه‌ای برای درمان اوتیسم در بزرگسالی شناخته نشده است، اما برخی از داروها به کاهش علائم این اختلال کمک می‌کنند. برای مثال داروهایی برای رفع مشکلات خواب، اضطراب، بیش فعالی و سایر داروهایی که برای رفع مشکلات رفتاری مورد استفاده هستند. در کاهش برخی از علائم اوتیسم کاربرد دارند. برخی از این داروها ممکن است موجب صدمه‌زدن به بیمار «اوتیستیک» بشوند.

پیشنهادهایی برای بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم

معمولا حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر از بزرگ‌سالان است. گاهی‌ اوقات این افراد نیاز به پیگیری درمان‌هایی مانند رفتاردرمانی، درمان‌های شناختی و شفاهی دارند. گاهی هم روند درمان بنا به چالش‌هایی مشخص می‌شود که فرد با آنها روبه‌روست. مثلا درمان با درنظرگرفتن اضطراب، انزوا، مشکلات کاری یا روابط شخصی فرد مشخص می‌شود.

پیشنهادها برای بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم عبارت‌اند از:

مراجعه به روان‌پزشک برای ارزیابی وضعیت پزشکی فرد؛

مشاوره با مددکار اجتماعی یا روان‌شناس برای پیگیری درمان‌ فردی یا گروهی؛

شرکت در جلسات مشاوره منظم و برنامه‌ریزی‌شده؛

شرکت در برنامه‌های توانبخشی که به افراد مبتلا برای کنترل و مدیریت واکنش‌ها و رفتارهایشان در موقعیت‌هایی مانند محل کار کمک می‌کنند؛

استفاده از داروهای مناسبی که متخصصان برای رفع مشکلات مرتبط با اوتیسم مانند اضطراب و درمان افسردگی تجویز می‌کنند.

منبع: chetor

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: اوتیسم بیماری روانی اخبار عمومی نشانه های اوتیسم افراد مبتلا به اوتیسم مبتلایان به اوتیسم اوتیسم در بزرگسالی برای رفع مشکلات باعث می شود مشکلات زبانی علائم اوتیسم روابط عاطفی کمک می کنند ی این افراد بزرگ سالان صحبت کردن برنامه ها زمینه ها واکنش ها درمان ها عادت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۴۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کمبود این ویتامین باعث سرطان پروستات و سرطان سینه می‌شود

آفتاب‌‌نیوز :

ویتامین D یا همان ویتامین آفتاب که نبود آن تقریبا تمام ارگان‌های حیاتی بدن را به هم می‌ریزد. اصولاً ویتامین‌ها یکی از ضروریات بدن هستند که به هم خوردن میزان تعادل آن‌ها سلامتی بدن را به خطر می‌اندازد و دقیقا همین موقع است که بیماری‌ها به بدن شما حمله می‌کنند.

درواقع، ویتامین D برای سلامت استخوان و تعداد دیگری از اندام‌های حیاتی بدن مانند ماهیچه‌ها، دندان‌ها و حتی تقویت سیستم ایمنی اهمیت بسیار زیادی دارد؛ درنتیجه کمبود این ویتامین می‌تواند شما را نابود کند.

شما می‌توانید شروع صبح یا عصر دل‌انگیز پاییزی را متفاوت‌تر از قبل بسازید؛ مثلا می‌توانید در حالی که یک استکان چای دبش می‌نوشید یا در حال آفتاب گرفتن هستید با یک تیر دو نشان بزنید و البته امیدواریم که هوا ابری نشود!

آفتاب و نور خورشید؛ منبع ویتامین دی طبیعی

آفتاب‌گیری و استفاده از نور خورشید فقط مخصوص روز‌های سفر نیست! شما می‌توانید همین الان هم پنجره اتاق‌تان را باز کنید و رایگان آفتاب بخورید؛ چه نعمتی بالاتر از این!

عده‌ای از افراد کمبود ویتامین D را با خوردن قرص‌ها و مکمل‌های شیمیایی جبران می‌کنند، ولی برای عده دیگر بهترین راه همان استفاده از نور خورشید است.

ارتباط پوست صورت و ویتامین D

جالب است بدانید که میزان دریافت انرژی خورشید با پوست افراد هم در ارتباط است؛ مثلا افراد با پوست روشن میزان نور و ویتامین بیشتری نسبت به افراد با پوست تیره‌تر دریافت می‌کنند. علت آن رنگدانه ملانین است که رنگ پوست را تعیین می‌کند؛ در نتیجه انرژی‌های فرا‌بنفش نور خورشید را جذب می‌کنند و نمی‌گذارند این انرژی صرف ساخت ویتامین D شود. البته افراد چاق و سالمند هم نسبت به بقیه این ویتامین را کمتر جذب می‌کنند.

علائم اصلی کمبود ویتامین D

کمبود این ویتامین بیماری‌ها و مشکلات زیادی را برای بدن ایجاد می‌کند، بسیاری از بیماری‌ها نیز خبر از کمبود این ویتامین در بدن می‌دهند.

درد و ضعف ماهیچه‌ها

ماهیچه‌ها برای داشتن عملکرد درست، به مقادیر معینی از ویتامین D نیاز دارند. کمبود این ویتامین می‌تواند باعث دردناک و ضعیف شدن ماهیچه‌ها شود. این همان حسی است که اغلب، زمانی آن را تجربه می‌کنید که به عفونتی ویروسی مانند آنفولانزا دچار شده‌اید.

سردرد و سرگیجه

این نشانه رایج به عنوان یکی از علائم فشار خون بالاست و معمولا کسانی که کمبود ویتامین D دارند، از فشار خون بالا هم شکایت می‌کنند. فشار خون بالا، یکی از قاتلان خاموش بدن نامیده می‌شود؛ زیرا با وجود اینکه عامل خطری برای سکته قلبی و مغزی است، ولی در برخی افراد هیچ علائم هشدار دهنده‌ای ندارد و آن‌ها متوجه بالا بودن فشار خون خود نمی‌شوند. اگر سردرد و سرگیجه دارید و گمان می‌کنید که شاید فشار خون‌تان بالا باشد، حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

ضعف سیستم ایمنی

اگر متوجه شده‌اید که به طور مکرر به عفونت ادراری یا مشکلات تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا دچار می‌شوید، این احتمال وجود دارد که سیستم ایمنی بدن شما به اندازه کافی قوی نباشد.

یکی از دلایل ضعف سیستم ایمنی بدن، کمبود ویتامین D است که در سلول‌های ایمنی، در غلظت بالا یافت می‌شود و برای عملکرد مناسب آن‌ها ضروری است. در مطالعه‌ای مشخص شد که احتمال مبتلا شدن به سرماخوردگی یا آنفولانزا در کودکانی که ویتامین D به میزان زیاد در سیستم ایمنی بدن‌شان وجود دارد، کمتر است.

مشکلات گوارشی و معده

اگر وضعیت پزشکی خاصی مانند بیماری سلیاک یا بیماری التهاب روده (IBD) در مورد شما تشخیص داده شده است یا اگر مشکلاتی مانند سوزش معده یا یبوست دارید، ویتامین D می‌تواند موجب کاهش سرعت عبور مواد غذایی در بدن شما شود؛ بنابراین برای رفع این مشکل به پزشک مراجعه کنید.

تعرق زیاد

یکی از علائم کمبود ویتامین D عرق کردن زیاد است. اگر متوجه شده‌اید که بیش از حد عرق می‌کنید و هیچ دلیل واضحی مانند تب، هوای گرم یا تمرین ورزشی شدید برای آن وجود ندارد، این مسئله را نیز باید با پزشک خود در میان بگذارید. هنوز مشخص نشده است که چرا کمبود ویتامین D منجر به این مشکلات می‌شود، ولی با این حال، این مسئله در تحقیقات پزشکی، در حال بررسی است.

افسردگی

یکی دیگر از علائم کمبود ویتامین D افسردگی است. از علائم افسردگی می‌توان به وجود احساس ناراحتی و بی‌ارزش بودن اشاره کرد. اما خبر خوب این است که با جبران کمبود ویتامین D در بیشتر موارد این مشکلات و بیماری‌ها از بین می‌روند.

ریزش مو

بین کمبود ویتامین D و ریزش مو هم ارتباطی قوی وجود دارد. اگر سطوح ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن شما برای مدت زیادی کمتر از حد معمول باشد، مواد غذایی حیاتی مورد نیاز برای طی شدن یک چرخه طبیعی رشد به فولیکول‌های مو نمی‌رسند. کمبود این مواد غذایی باعث می‌شود مو‌های شما شکننده و حساس شوند یا دچار ریزش مو شوید؛ زیرا بدن شما توانایی کامل کردن چرخه رشد مو‌ها را نخواهد داشت.

درواقع، ویتامین D یکی از مواد مغذی است که روی رشد مو تأثیر می‌گذارد. اما در کنار آن ویتامین C و بیوتین هم نقش مهمی در تغذیه مو دارند و باعث می‌شوند مو درخشندگی خود را حفظ کند و ریزش آن هم کاهش یابد.

سرطان سینه

نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که کمبود ویتامین D می‌تواند خطر بروز سرطان پستان را تشدید کند. بر اساس بررسی‌های انجام‌شده در این مطالعه اپیومیولوژیک، میزان بروز سرطان همخوانی معنی‌داری با کمبود ویتامین D در بیماران مبتلا دارد؛ پس خانم‌های عزیز باید حتما ماموگرافی انجام دهند.

سرطان پروستات

محققان آمریکایی به تازگی دریافته‌اند که ریسک ابتلا به سرطان پانکراس در افرادی که قرص‌های ویتامین D مصرف می‎کنند، نصف افرادی است که از این قرص‌ها استفاده نمی‌کنند. آن‌ها هم اکنون در پی تحقیق بر روی مواد غذایی حاوی این ویتامین و تأثیر آن‌ها بر کاهش ریسک ابتلا به این سرطان هستند.

این تحقیقات مشخص کرده است که ویتامین D همچنین قدرت بالایی در جلوگیری یا بهبود سرطان پروستات دارد؛ بنابراین کمبود این ویتامین در بدن می‌تواند سرطان‌زا باشد.

حیرت‌انگیز نیست که هدیه الهی آفتاب بتواند استخوان‌های شما را مستحکم‌تر کرده و در مقابل دیابت، ام اس، سرطان، بیماری قلبی و افسردگی و … از بدن ما محافظت کند؟

منبع: خبرگزاری ایسنا